Indrukwekkend: Temple Grandin

Nadat mama mij tipte over een interessant persoon, Temple Grandin, ben ik me eens gaan verdiepen in deze vrouw. Ik stuitte op een documentaire van Labyrint: "Temple Grandin; autist tussen de dieren" (hier), een Tedtalk over autisme (hier) en een film (Temple Grandin) die over haar leven gaat. De film was ik nog niet aan toegekomen, maar vandaag kon ik hem eindelijk in alle rust bekijken en hij is absoluut indrukwekkend (zo indrukwekkend dat ik ineens weer wat op m'n blog post, haha).

Deze vrouw (en haar moeder) heeft ondanks haar autisme, altijd doorgezet en gevochten voor wat zij dacht. Hoe belachelijk iedereen haar ook maakte. Ze begon met het onderzoeken van een eigen gemaakte machine om haar paniekaanvallen onder controle te houden, maar al snel ging ze onderzoeken hoe runderen een beter leven/pad kunnen hebben richting de slacht (en ze heeft dit ook kunnen verwezenlijken over een groot deel van de wereld). Hier schreef ze een aantal boeken over, later ging ze onderzoek doen naar autisme en ook hier heeft ze een aantal boeken over uitgebracht.

Allereerst zeer interessant in het algemeen, maar ook zeker interessant gezien mijn studie. Ik weet in ieder geval wat ik voor Kerstmis kan vragen!

"Well, of course they're gonna get slaughtered. Do you think 

we'd have cattle if people didn't eat them every day? They'd just 

be funny looking animals at the zoo. No, we raise them for us. That 

means we owe them some respect. Nature is cruel, but we don't have 

to be. I wouldn't want to have my guts ripped out by a lion. I'd 

much rather die in a slaughterhouse if it was done right!"

Bovenstaande quote uit de film raakte mij misschien nog wel het meeste van de hele film en omschrijft precies hoe ik tegenover het eten van dieren sta.

Om over na te denken

Rock Werchter '12

Ik had jullie geloof ik een hele tijd geleden al een blogpost beloofd over Rock Werchter (en nog veel meer), maar het is er sindsdien niet zo van gekomen, shame on me! Maar bij deze, RW was awesome!

Je waant je werkelijk in een andere wereld, het enige dat je doet is dansen, languit in het gras liggen, je nergens voor schamen (al blijven die dixies ongemakkelijk), ’s nachts naar je tent strompelen, struikelen over een paar scheerlijnen, slapen (of eigenlijk wakker liggen tot 7 uur, in slaap vallen wanneer eindelijk het terrein even stil is en om 9 uur weer wakker worden door de vroege vogels) en lekker blijven liggen tot een uur of 1, wat eten en weer op naar het festivalterrein om daar hetzelfde te doen als de dag daarvoor: genieten! En dat dus 4 dagen lang. 

Tips:

• Neem een kruiwagen/winkelwagen/steekkarretje mee (of gewoon minder spullen), want geloof me met temperaturen van 30 graden wil je geen 3x een uur op en neer moeten lopen om alles bij je tent te krijgen. Been there, done that (al waren dit ook wel spullen van anderen).
• Als je een van de eerste optredens niet wilt missen, wees dan héél erg op tijd, want de eerste dag moet iedereen een bandje krijgen..
• De beste: neem klapstoeltjes mee, want mocht je een keer willen douchen onder een mini-straaltje.. geloof me: dat willen meer mensen (en vergeet dan de zonnebrand niet).
• Laat je niet verleiden door Nieuw-Zeelanders die de Belgen maar saai vinden en zo op je Nederlandse trots in praten, ik herhaal: laat je niet verleiden!
• Relax, geniet, (bijna) alles kan en mag! 

De highlights: Mumfords and sons, Snow Patrol, Florence and the Machine, Red Hot Chili Peppers,  Pearl Jam, The Kooks, Ed Sheeran, Regina Spektor, James Morrison, Noah & The Whale, Editors,  Selah Sue en ik ben vast nog wel een aantal vergeten (of had niet door dat zij het waren). De enige grote teleurstelling was Lana del Rey. Daar zijn we maar bij weggelopen, om niet al te down te eindigen.    

Hmm, makes me wanna go back.

"Pictures are memories frozen in time"

samen met vriendjelief op de bruiloft van zijn zus

het einde van een geweldige dag 

Pippin

Mellow

met de hele familie en aanhang een weekendje in mijn studio

lieve papa en mama

Wim, Annick en Auryn

Kerst met (bijna) alle lieve vriendinnetjes

samen met broer op oma haar 90e verjaardag

hot chocolate, what else do you need?

op een luie zondag met 1 punt verschil verliezen, zo jammer 

En ik heb weer een leven

Althans, voor de komende week. Daarna heb ik alweer een fantastisch (ahum) rooster gezien voor het komende semester, maar gelukkig is dat semester opgedeeld in twee keer zes weken met twee weken vakantie ertussen. Dus ik kan vanaf volgende week alweer gaan aftellen! Voor nu, nog 7 weken tot de volgende vakantie. ;)

Ondanks dat ik wat laat ben, heb ik er mijn goede voornemen van gemaakt om deze keer wat meer te blijven leven en me niet compleet op te laten slokken door mijn studie en wat meer onder die steen vandaan te komen*, er is meer dan alleen maar leren. Al vergeet ik dat af en toe. Zoals papa zei: “Hard werken is goed, maar het moet wel leuk blijven”. Daar heeft hij helemaal gelijk in, studeren is niet altijd leuk dat weten we allemaal, er zijn altijd onderwerpen minder (of helemaal niet) interessant, maar als je niet eens meer door een hoofdstuk van je favoriete cursus heen komt, dan heb je een serieus probleem en is het tijd om voor jezelf te kiezen. 

 “It does not do to dwell on dreams and forget to live” - Dumbledore

Dus, nu is het tijd voor leuke dingen (en die ook te blijven doen)! Vanmiddag ben ik al goed begonnen door eens naar een andere kapper te gaan (en ja, dat kost nogal wat moeite aangezien ik al minstens 15 jaar naar dezelfde kapper ga, en nee ik zeg niet dat dit een succes was, maar een begin) en straks ga ik lekker uit eten met de beste. De rest van de week staat al goed vol met lunches, drankjes, stapavondjes met lieve vriendinnetjes en een weekendje weg naar Oostende waar alleen ontspannen moet worden en verder helemaal niets moet. Ik heb er zin in!  

*  gezien het feit dat het hele smog-alarm aan mij voorbij is gegaan zolang als dat ik in België zat en me op de weg afvroeg waarom er in vredesnaam borden stonden met 90-SMOG (“Waar zou SMOG een afkorting voor zijn? Als het de smog is die ik denk, dan hebben ze daar toch niet ineens speciale borden voor?  Heb daar ook helemaal niets over gehoord, je mag hier normaal 120, heh shit, nu kon ik het bord weer niet lezen door die vrachtwagen, okee laat ik dan voor de zekerheid maar iets rustiger rijden iedereen rijdt langzaam, oh daar ging weer iemand met 140, dan kan ik ook wel weer wat harder.. het zal wel niets zijn dan, te langzaam rijden is ook gevaarlijk”) zegt denk ik wel genoeg.

Love

Those we loved but lost, are no longer where they were, 

but are always where we are..

Oh we never know where life will takes us

I know it's just a ride on the wheel

and we never know when death will shake us

and we wonder how it will feel

So goodbye my friend

I know I'll never see you again

but the time together through all the years

will take away these tears

it's okay now

goodbye my friend

Goodbye my Friend - Linda Ronstadt

Weekendje Zweden

Afgelopen vrijdagavond vloog ik samen met een vriendinnetje (Annemiek) naar Kopenhagen waar we vervolgens de trein naar Lund (vlak boven Malmö) namen. We gingen eindelijk Marlou opzoeken! Zij studeert daar een half jaar. Super leuk natuurlijk!

Nadat we na een lange reis aankwamen op het station, kwam Marlou gelukkig net aanlopen om ons op te pikken zodat we niet hoefde te zoeken hoe we verder met de bus moesten. Ze vertelde ons dat we nog 10 minuutjes moesten lopen naar haar studentencomplex en dat we er dan waren. Nu weten we dat Marlou optimistisch is, maar daar had ik niet aan gedacht om half 1 ’s nachts. We mochten nog een half uur met onze hakjes aan en koffers slepend achter ons aan over grintpaadjes en tussen de velden door. Oh en had ik al gezegd dat het heeeel donker was?  Je kunt je voorstellen hoe ik me voelde. Gelukkig was het wel een fijn studentencomplex met leuke huisgenoten en genoeg douches en wc’s. Zelfs een sauna! Wat is er nu lekkerder dan na een lange (koude) wandeling in de sauna te gaan?!

We sliepen gezellig met zijn 3’n op Marlou haar kamertje (lekker (heel) knus) en gingen de volgende ochtend op naar de brunch van een nation (dat zijn een soort studentenverenigingen daar). Voor (omgerekend) 5 euro konden we ons helemaal te buiten gaan: gebakken eitjes, hartige taart, brownies, wafels, brood, chocomelk, thee, smoothies.. aan alles was gedacht. Toen onze buikjes vol zaten hebben we alles er weer afgewandeld in een heerlijk zonnetje en het mooie Lund bekeken. Ergens nog wat gedronken en ’s avonds lekker uiteten geweest.

Zondags was de weersvoorspelling niet zo goed (wat achteraf wel meeviel), dus besloten we naar de grootste Shopping Mall van Zweden te gaan (die net 3 weken open was). Uhh.. ja, die was groot! Dus daar hebben we de hele dag gespendeerd (en maar 1 jurkje gekocht!). ’s Avonds werd er lekker voor me gekookt (en zo kon ik nog even snel wat aan school doen) om vervolgens op tijd in bed te liggen.

De laatste dag was alweer aangebroken, maar het was prachtig weer dus besloten we er op tijd uit te gaan en nog ergens een vervroegde Fika te gaan halen. Fika is een Zweedse traditie waarbij ze eigenlijk aan het eind van de middag thee/koffie met gebak nemen. Wij deden dat om 12 uur, geen probleem! Om half 3 stapten Miek en ik op de trein en om 3 uur stonden we alweer in Kopenhagen en voor we ’t wisten moesten we al boarden (al dat lekker eten en zo veel winkels, dan vliegt de tijd wel!). Om half 7 stonden we te wachten op de koffers, om half 8 was ik in Utrecht waar vriendjelief stond te wachten. Snel langs de Julia’s pasta (vriendje inmiddels ook overtuigd dat dat gewoon LEKKER is) om vervolgens in de auto te springen zodat ik om half 10 weer in Antwerpen was. Dinsdagochtend half 9 was ik weer present in de collegezaal hoor! En hoe?! Fris en fruitig door een lang fijn weekend bijkomen.

Bedankt lieve vriendinnetjes (en vriendje voor het taxiën)!